
आहे माझी एक सखी
निरागस साधी भोळी,
रूपापेक्षा मनाने सुंदर असून
सर्वांची भरते सुखाने झोळी
माझ्यासारखं तिलाही
कविता करायला फार आवडतं
यमक जुळवता जुळवता
तिला आठवणींच्या गावात पाठवतं
काही नाही तर तिला म्हणे
भांडायला फार आवडतं
भांडताना ती म्हणते
तोंड तीच काहीही बडबडत
तिला रडण माहीतच नाही
कारण ती नेहमी हसतच असते
रागवलं
जरी कोणी तिच्यावर
हसून ती राग शांत करते
तिला हासण्याच कारण विचारलं
कि ती म्हणते
हसण्याने आयुष्य वाढतं
आणि आपल्याला हसताना पाहून
समोरच्याचं दु:ख दूर पळतं
तिचं हे असलं बोलण ऐकून
माझंही हसू अनावर होतं
आणि तिच्याबरोबर हसताना नकळत
माझंही आयुष्य वाढून जातं
(माझ्या एका मैत्रिणीसाठी लिहिलेली हि कविता)
- रवी विश्वासराव (कवी)
(मी - काव्यसंग्रह)
Chaan aahe....
ReplyDeletekhoopach chan aahe.
ReplyDeletejust added it to http://www.marathisuchi.com