तुझ्याविना!

तुझ्याविना!
स्वप्न आता डोळ्यात माझ्या
कधीच ते दिसणार नाही
ह्रदयातली जागा माझ्या
कधीच आता भरणार नाही
तुझ्याविना!
सोबतीत तुझ्या आनंदाला
पारावार माझ्या उरत नाही
विरहात मी तर एक क्षणही
आता जगणार नाही
तुझ्याविना!
तुझ्या समवेत सुंदरसे
मी एक स्वप्न पाहिले
स्वप्न ते माझे संसाराचे
वास्तवात उतरणार नाही
तुझ्याविना!
प्रेमात मी तुझ्यावरी भाळलो
प्रेमात तुझ्या मी एकटाच झुरलो
सोडून जाता तू मला
मीच माझा एकटा उरलो
तुझ्याविना!
प्रेमाचे ते सुंदर फुल
उमलते ह्रदयातूनी
ते फूल माझ्या ह्रदयातूनी
कधीच आता उमलणार नाही
तुझ्याविना!
धावून तुझ्या आठवणींपाठी
कविता मी रचली तुझ्याचसाठी
शब्दही माझे मुके पडले
काव्यालाही अर्थ उरलाच नाही
तुझ्याविना!
जेव्हा माझी घटका भरेल
अंतिम क्षणी एक इच्छा उरेल
त्या क्षणी तू भेटण्यास ये
अन्यथा मरण मजला येणार नाही
तुझ्याविना!
प्रेमात मजवर घात झाला
विरहाचा क्षण पदरी आला
पुन्हा विचार असला करणार नाही
मन कधीच कुठे वळणार नाही
तुझ्याविना!

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-: कवि रवि विश्वासराव.

रात्र

रात्र अशीच जाते
तिच्या आठवणीने
चांदण्या मोजण्यात
आकाशात बघत
तिची वाट पाहण्यात
रात्री झोप लागत नाही
रात्र दिवसासारखी वागत नाही
घड्याळाच्या काट्यासोबत
वेळ नुसती पळत असते
माझ्यासोबत विनाकारण
रात्रसुद्धा तळमळत असते
जागं असेपर्यंत तिचे विचार
मनात घुटमळत असतात
बेधुंद मनाची पावलं
सैरावैरा पळत सुटतात
अचानक झोपेची चाहूल लागल्यावर
रात्री डोळे बंद झाल्यावर
नेहमीचाच सुरु होतो खेळ
कळत नाही कसा जातो वेळ
मग तिचा चेहरा येतो स्वप्नात
आणि स्वप्नातल्या तिच्या
हस-या ओठांना पाहून
मनातले विचार तिच्या
पाऊलखुणांचा मागोवा घेत
तिच्यामागे पळत सुटतात
आणि काळाचे भान न राहता
संपूर्ण रात्र जाते
इकडून तिकडे कुशी बदलण्यात
अखेर पहाटे शांत झोपेत
वेळेची घंटा झोपमोड करते
आणि अशा परिस्थितीत
रात्र अशीच निघून जाते!

-:रवि विश्वासराव (कवि)

प्रेमा तुला काय म्हणू?

वीणेच्या तारेतून निघणारा
संगीताचा मधुर सुर
की दोन जीवांच्या मनाला
लागणारी हुरहुर
प्रेमा तुला काय म्हणू?
लोकाच्या मनातला
तो दुर्मिळ तिरस्कार
की प्रेमविराच्या मनात
उगम झालेला अविष्कार
प्रेमा तुला काय म्हणू?
नशिबाने भेटलेलं
ईश्वरी शक्तीचं वरदान
की समाजाच्या मनातली
अश्लीलतेची घाण
प्रेमा तुला काय म्हणू?
मानवी जीवनातील
एक अद्भूत किमया
की आईची मुलावरील
एक वेडी माया
प्रेमा तुला काय म्हणू?
अमावस्येला चांदण्यांकडून
मिळणारा मंद प्रकाश
की जे अथांग आहे
असे ते निराकार अवकाश
प्रेमा तुला काय म्हणू?

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवि)

नाते प्रेमाचे

या जगात नाही दुसरे
प्रेमाहुन निर्मळ नाते…
पण हेच नाते क्षणात आपुले
जिवन विस्कटून जाते
या नात्याला व्याख्या नाही
थोर सांगून गेले बरे
मात्र ते फार सुंदर असते!
हे विधान आहे खरे.
केव्हातरी मी हि केले होते,
जिवापाड प्रेम एकीवर…….
पण, माझ्या प्रेमाला तिचा
नकार आहे आजवर.
मला दु:ख नाही तिच्या
नकारार्थी उत्तराचे..
दु:ख वाटते ते तिच्या
प्रेमाच्या व्याख्येतल्या वासना आणि
निव्वळ टाईमपास या शब्दांचे….
तिला नाही कळला,
माझ्या एकतर्फी प्रेमाचा अर्थ…
तिच्यासाठी वेचलेले प्रेमाचे अनमोल क्षण,
ते सारे गेले व्यर्थ.
मी तिच्यावर आजही
मनापासून प्रेम करतो,
मनातले प्रेमभाव,
कवितेच्या रुपात वाहतो.
कळेल तिला माझ्या
एकतर्फी प्रेमाची व्यथा जेव्हा!
फार वेळ झाली असेल…
कारण, मी असेन देवाघरी तेव्हा!

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-: रवि विश्वासराव (कवि)

कसं विसरशील?

तुझ्या माझ्या प्रेमाला
आपल्यातील अतूट
प्रेमाच्या नात्याला
कसं विसरशील?
तासनतास आपलं
फोनवरुन गप्पागोष्टी करणं
विषय न सुचल्यावर
आपल्या तोंडातल्या तोंडात
आवंढा गिळणं
कसं विसरशील?
आपण घेतलेल्या शपथा
एकमेकांना दिलेली वचनं
सा-या जगाला लपवून
आपणं गुपचूप प्रेम करणं
कसं विसरशील?
रोजचा बसायचा आपला
बागेतला बाकडा
कॉलेज मधला कट्टा
तिथे आपलं रोजचं भेटणं
भेटल्यावर नुसतं एकमेकांना पाहणं
कसं विसरशील?
माझं उशिरा येणं
तुझं त्यावर रागावणं
गुलाबाचं फूल देऊन
मग तुझी समजूत काढणं
कसं विसरशील?
मैत्रीणींच्या घोळक्यात
मी दिसता थोडक्यात
तुझं माझ्याविषयी गोष्टी करणं
त्यावर मैत्रीणींनी तुझी चेष्टा करणं
कसं विसरशील?
तुझ्यासाठी जगाशी
मी भांडण करणं
पाहून ते सारं, तुझ्या
डोळ्यांतून पाणी वाहणं
कसं विसरशील?
आपल्या प्रेमातील
अनमोल आठवणी
कधी सहवासाचे तर
कधी विरहाचे क्षण
कसं विसरशील?
तू म्हणालीस “मला विसर”
पण तुला विसरणं
माझ्यासाठी तरी कठीण आहे
पण तू तुझ्या
पहिल्या प्रेमाला
कसं विसरशील?

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवि)

आठवतात ते दिवस!

तिला एक नजर पहायला
तिच्याशी दोन शब्द बोलायला
तिच्या एका भेटीसाठी तरसणारे
आठवतात ते दिवस!
तिच्या घराजवळच्या वळणावर
तिच्या खिडकीकडे पाहत
ती आत्ता येईल या आशेने
तासनतास तिची वाट पाहत
उम्मेदिने भरलेले माझे डोळे
आठवतात ते दिवस!
संध्याकाळी तिंच फिरायला जाणं
फिरुन तिच पुन्हा घरी येणं
मधल्या त्या वेळेत
माझ्या मनाचं तळमळणं
त्या तळमळण्यातसुद्धा
गोडी निर्माण करणारे
आठवतात ते दिवस!
तिचा होकार मिळवण्यासाठी
मनाला वाट्टेल ते करणं
मैत्रीणींना तिच्या मस्का मारणं
मैत्रीणींना लाडीगोडी करुन
तिचा होकार मिळवून देणारे
आठवतात ते दिवस!
आज तिचंही माझ्यावर प्रेम आहे
पण तिच्या घरातल्यांमुळे
ती माझ्यापासून दूर आहे
तिच्या विरहाच्या दुःखात
जुन्या आठवणींचं मलम लावणारे
आठवतात ते दिवस!

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवि)

माझचं चुकलं!

तुझ्या सोबतीचं
जे स्वप्न मी पाहिलं
ते तू नव्हतं दाखवलं
तरी ते स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी
मी एकटाच पळत राहिलो
माझचं चुकलं!
आई वडिलांच्या माझ्याविषयी
इच्छा-आकांक्षा, त्यांची स्वप्न
पायाखाली चिरडून
तुला मिळवण्यासाठी
अतोनात प्रयत्न करत राहिलो
माझचं चुकलं!
तू मला भेटणार नाही
हे मला ठाऊक असूनही मी
वेड्यासारखा
तुझं प्रेम मिळवण्यासाठी
वाट्टेल ते करत सुटलो
माझचं चुकलं!
फक्त तुझ्याच सुखासाठी
स्वतःला दुःख देत राहिलो
तुला हसत ठेवण्यासाठी
आयुष्यभराचं रडणं घेऊन बसलो
माझचं चुकलं!
तुझ्यासाठी स्वतःला
कवडीमोल करुन
तुझ्या मनात माझ्यासाठी
विश्वास आणि थोडी जागा
नाही मिळवू शकलो
माझचं चुकलं!
माझ्याविषयी तुझ्या मनात
प्रेम निर्माण करायला
माझी जिद्द केव्हा कमी पडली
आणि माझा आत्मविश्वास
केव्हा आणि कसा ढासळला
हेच मला कळलं नाही
माझचं चुकलं!
या दुनियेच्या विशाल अंधकारात
तुला सुखांचा शालू नेसवायला
रवि किरणांच्या शोधात
एकटाच फिरत राहिलो
माझचं चुकलं!
माझचं चुकलं!

(मीच माझा असा एकटा - कविता संग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवि)

घर तुझं माझं!

स्वप्न ज्याचे पाहिले मी
वास्तवात ते उतरावं
प्रतिक तुझ्यानि माझ्या प्रेमाचं
एक सुंदरासं असावं
घर तुझं माझं!
डोंगराच्या पायथ्यावरती
नदिच्या त्या काठावरती
फुल झाडांच्या मधोमधी
निसर्गकुशीत ते बाधांवं
घर तुझं माझं!
भिंतींनी इंद्रधनूच्या रंगात न्हाऊन
छत देण्या आभाळानेही यावे धाऊन
चंद्रचांदण्यांनी प्रकाश देऊन
स्वर्ग स्वप्न तेथे साकारावं
घर तुझं माझं!
तिथे असावा प्रेम जिव्हाळा
सुखांचाही तेथे लागावा मेळा
छोट्या पाखरांनी होऊन गोळा
प्रेम फुलांनी ते सजवावं
घर तुझं माझं!
सुखांच्या पावसाने
प्रेमाच्या सावलीने
स्वप्नांच्या संगतीने
तुझ्या माझ्या विश्वासाने
असावं भरलेलं
घर तुझं माझं!
सुखात आपण नांदू त्यात
संसार आपला सजेल ज्यात
आपल्यातल्या अनमोल नात्याने
प्रेमाच ते प्रतिक बनावं
घर तुझं माझं!

-:रवि विश्वासराव (कवि)
(मीच माझा असा एकटा! - काव्यसंग्रह)

मीच माझा असा एकटा!

जीवनाच्या वाटेवरती
कुणीच नाही माझा साथी
मीच माझा असा एकटा!
आयुष्याच्या वाटेवरती
भेटली मज अनेक नाती
सुखात माझ्या सारे सोबती
दुःखात मात्र विसरुन जाती
मीच माझा असा एकटा!
जगती या अंधाराच्या
सावली दिसते संकटाची
देण्यास धैर्य प्रसंगी या
भेटले मज कुणीच नाही
मीच माझा असा एकटा!
एकी समवेत स्वप्न पाहिले
तिच्या चरणी सर्वस्व वाहिले
तिनेच मजला सावरले
पाहूनी सारे जगही बावरले, तरिहि
मीच माझा असा एकटा!
नशीबाने मजसंग घात केला
स्वप्नांनाही तो तोडून गेला
प्रेमास माझ्या द्रुष्ट लावूनी
मजपासून तिला हिरावून गेला, म्हणूनी
मीच माझा असा एकटा!
जीवनावर माझ्या बसला पहारा
आता नाहि मजला कुणीच सहारा
एकटेच जगणे एकटेच मरणे
जीवनाट एवढेच भोग उरले
मीच माझा असा एकटा!
-:रवि विश्वासराव (कवी)
(मीच माझा असा एकटा! - काव्यसंग्रह)

प्रेमस्पर्श 5

मित्र जसा आहे तसं स्विकारणं
हा मैत्रीचा पहिला नियम असतो
जो कोणी हा नियम विसरतो तो
एकटेपणाचं दुःख आयुष्यभर सोसतो
—————————–
मैत्रीच्या नात्याच्या व्याख्या मात्र
दर क्षणाला बनत असतात
पण ख-या मैत्रीची पाळंमुळं
आयुष्यभर मनात रुतून बसतात
—————————–
मैत्री हा शब्द जीवनात
फारच महत्वाचा आहे
एकतरी खरा मित्र मिळवणं
हा प्रश्न प्रत्येकाच्या सत्वाचा आहे
—————————–
एखाद्याच्या भावनांची कदर करणे
म्हणजे ती मैत्री नसते
प्रेमाच्या ओलाव्याची, विश्वासाच्या
गाठींची ती बांधिलकी असते
—————————–
माझा एकटेपणा हीच
माझी कैफियत आहे
कारण माझ्या नशिबाची
माझ्या मनासोबत तफावत आहे
—————————–
माझ्या आयुष्यात अनेक
कठीण प्रसंग सामोरी येतात
माझ्याशी दुःखांची सांगड पाहून
आल्या पाऊली ते परत जातात
—————————–
किर्रर्र अंधारात क्वचितच
सावली दिसते प्रकाशाची
प्रेमाचा आधार भेटणं
ही गोष्ट असते नशिबाची
—————————–
तुला माझी आठवण येणं
हा माझ्या नशिबाचा भाग आहे
याचा अर्थ असा की तुझ्या मनात
माझं प्रेम अजूनही जागं आहे
—————————–
नशिबाने माझ्यासोबत
विश्वासघात केला
माझ्या हातावर प्रेमाची रेषा
मांडायलाच तो विसरुन गेला
—————————–
माझ नशिब नेहमी
माझ्या विरोधात वागत आलयं
माझ्या सुखालाचमाझ्या कडून
नेहमी भिक्षेत मागत आलयं
—————————–
-:रवि विश्वासराव (कवी)
(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)

प्रेमस्पर्श 4

विवाह रुपाने बांधली जाईल
तुझी नि माझी जीवनगाठ

कारण आहे आपल्या दोघांची

एकच पाऊलवाट

———————————

काहीजण किती

कठोर नियम पाळतात

प्रेम करणाऱ्यांना नेहमी

बदनामीच्या आगीत जाळतात

———————————

काहीजण कळूनसुद्धा

नकळल्यासारखे वागतात

प्रेम करणाऱ्यांवरती ते

सदैव बंधने लादतात

———————————

प्रेम करण्यासाठी हवी तयारी

संकटांना तोंड देण्याची

प्रेमाने मागून मिळत नसेल तर

जबरदस्तीने ओढून घेण्याची

———————————-

लोकांच अजब आहे

प्रेमाला ते नाव ठेवतात

लग्न जुळवताना मग ते

गाव का शोधतात?

———————————

-: रवि विश्वासराव (कवी)
(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)

प्रेमस्पर्श 3

माझ्या हृदयात फक्त

तुझ्यासाठीच जागा आहे

आपल्याला नात्यात बांधणारा

प्रेमाचा एकच धागा आहे

———————————

प्रेमाला कोणतीही उपमा

अतिशयोक्तीच ठरेल

तुझ्या माझ्यातल्या विश्वासानेच

मात्र प्रेमाचा घडा भरेल

———————————

प्रेम या अडिच अक्षरात

ब्रम्हांडाएवढं सुख असतं लपलेलं

दोन जीवांनी त्यात सृष्टीतलं

नाजुक बंधन असतं जपलेलं

———————————

प्रेमाची व्याख्या करायला

सर्वांनाच जमत नाही

ज्याला जमत नाही

त्याला प्रेम कधीच उमजत नाही

——————————–

विरोधकांना नेहमी

प्रेमाचा विसर पडलेला असतो

कारण त्यांच्या बरोबर कधी

तसा प्रसंगच घडलेला नसतो

——————————–

-: रवि विश्वासराव (कवी)
(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)

प्रेमस्पर्श 2

प्रेमात हवयं मन
तुझ्या भेटीसाठी तरसणारं
पावसाच्या ढगांसारखं
उन्हाळ्यातही बरसणारं
—————————–
प्रेमाच्या मार्गावर मी
पाहतोय तुझी वाट
जगासमोर स्वीकार करु प्रेमाचा
ठेवून मान आपली ताठ
—————————–
लोकं असं म्हणतात की,
जसं करावं तसं भरावं
पण हा कुठला नियम की,
सदैव प्रेम करणा-यांनीच मरावं
—————————–
अमावस्येच्या रात्री सर्वांना
चांदण्या प्रकाश देत असतात
याचा अर्थ असा नाही की,
त्या चंद्राची जागा घेत असतात
—————————–
एकदा माझ्या अंगणत
पाऊस घनघोर बरसत होता
खरतर आपल्यातला दुरावा पाहून
तो अश्रुंच्या धारा सांडत होता
—————————–
लोकांना सवय असते
दुस-याच्या कामात नाक खुपसायची
दुस-यांची गुपितं उघड्यावर आणून
स्वतःची मात्र लपवायची
—————————–
-:रवि विश्वासराव (कवी)
(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)

प्रेमस्पर्श 1

तुझ्या विरहाने मी
सतत तळमळत असतो
तू आता येशील या विचाराने
तुझी वाट पाहत बसतो
—————————–
चार ओळींतून प्रेम व्यक्त करणं
प्रत्यकाला जमत नाही
ज्याला जमत नाही
त्याला प्रेम कधीचं उमजत नाही
—————————–
प्रेम केल्याने होत नसतं
नकळत होऊन जातं
ज्याच्यावर आपण प्रेम करतो
त्याच्या सुखासाठी नेहमी झटत राहतं
—————————–
प्रेमाच्या मार्गावर मला
अनेक संकटे भेटली
पण तुझ्या विरहाने तर
माझ्या स्वप्नांचीच पाऊलं छाटली
—————————–

तुझ्या प्रेमात मला
एक अनोखी शक्ती जाणवते
तुझ्यावर प्रेम करायला मला
तुझी हरएक अदा खुणावते
—————————–
-:रवि विश्वासराव (कवी)
(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)

प्रेमस्पर्श

चारोळ्यांच आयुष्य फक्त

चार ओळींतच असतं दडलेलं

त्यातून तेच व्यक्त होतं

जे प्रत्यक्षात असतं घडलेलं

चार ओळींतून व्यक्त करताना

मनाच्या भावना कंठ माझा दाटतो

म्हणूनच चारोळ्यांच्या रुपाने

हा “प्रेमस्पर्श” मी सर्वांना वाटतो

(प्रेमस्पर्श-चारोळी संग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवी)

तारुण्याचा उंबरठा

ह्रदयाला एक हूरहूर लागते
कुणाच्या तरी प्रेमळ स्पर्शाची
इच्छा प्रत्येक मनी जागते
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
वय वर्ष सोळा-सतरा
तरुणाईचा सर्वात मोठा खतरा
ह्रदयातूनी प्रेमाची भावना
हळूवार जन्म घेत असते
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
कुणाच्या तरी प्रेमाची
ओढ मनाला लावतं
दिवसाढवळ्या स्वप्नात रमतं
रात्री चांदण्या मोजत जागतं
गावभर शोधत प्रेमाला
मन ह् वेडं पिसाट धावतं
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
एक पाऊल चुकतं
एक पाऊल सावरतं
प्रत्येक जीवनाला
विलक्षण कलाटणी देतं
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
थोडसं रुसतं, थोडं रागावतं
तहान भूक विसरुन जातं
सूख-चैन गमावून बसतं
कुणाची तरी वाट पाहतं
ह्रदयाला असं काय होतं
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
प्रत्येकाच्या आयुष्यात
असा क्षण येत असतो
प्रेमाच्या रुपाची खरी
ओळख करुन देत असतो
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
कुणाच्या तरी स्वप्नात
हरवायचं असतं
या क्षणाला आनंदाने
जगायचं असतं
ऐन तरुण्याच्या उंबरठ्यात
(मीच माझा असा एकटा! - काव्यसंग्रह)
-: रवि विश्वासराव (कवी)

मला कोणी सांगेल का?

प्रेम म्हणजे काय असतं
हे मला कोणी सांगेल का?
नयनांतून जन्म घेऊन
शब्दसूरांच्या मार्गाने ते
ओठांतून निघून
ह्रदयापाशी पोहोचणे
याला प्रेम म्हणतात का?
आपल्याला आवडणा-या
एका व्यक्तीच्या सहवासात
मिळालेले आनंदाचे क्षण
ह्रदयाला टोचल्यावर
जो जिव्हाळा निर्माण होतो
याला प्रेम म्हणतात का?
दोन व्यक्तिंनी एकमेकंना समजणं
एकमेकांच्या भावना जाणून
अंतःकरणातून सर्वस्वी
त्यालाच आपलं मानणं
याला प्रेम म्हणतात का?
एकाच्या सुखासाठी दुस-याने
स्वतःच्या जीवनात दुःख पेरणं
त्या पेरलेल्या दुःखातही
स्वर्गसुखाचा अनुभव घेणं
याला प्रेम म्हणतात का?

(मीच माझा असा एकटा! - काव्यसंग्रह)
-:रवि विश्वासराव (कवि)

मी कवी नाही!

माझ्या रचना, माझे शब्द
वाचून मला काहीजण म्हणाले
मित्रा तू झालास कवी
पण........
पण.... मी कवी नाही!
कारण माझ्या रचना, माझे शब्द
म्हणजे कवीचे काव्य नाही
माझे शव्द, रचना म्हणजे
माझ्या भावना आहेत
माझ्या ह्रदयाच्या व्यथा आहेत
एकतर्फी प्रेमाच्या कथा आहेत
याच एकतर्फी प्रेमात
मनात जन्मलेल्या भावनांना
काव्याचं स्वरुप देऊन
शब्दसूरांच्या मार्गाने
मी कागदावर उतरवले
माझ्या या रचना म्हणजे
तिच्या आठवणीचे
पुरावे आहेत
तिच्यासाठी वेचलेले
माझ्या प्रेममय आयुष्यातील
अनमोल आनंदाचे क्षण आहेत
याला मी काव्य कसे म्हणू?
म्हणूनच मी कवी नाही!
कवी लिहितो,
मनातले विचार कागदावर मांडतो
पण मी............
कागदावर उतरवतो
माझा प्रेमावरचा अतूट विश्वास
कधीही पूर्ण न होणारं माझं स्वप्न
माझ्या रचना म्हणजे
माझं जीवन आहे, कारण
माझे शब्द्, माझ्या रचना
माझ्या श्वासात सामावल्या आहेत
याला मी काव्य कसे म्हणू?
म्हणूनच मी कवी नाही!
-:रवि विश्वासराव (कवी)
(मीच माझा असा एकटा! - काव्यसंग्रह)

व्यथा ह्रदयाची

काय सांगू मी तूजला
व्यथा माझ्या वेड्या ह्रदयाची
लागते वेडी आस फार
तुझ्या सोबत क्षणांची
तुझ्या मुखातून जणू
झरा शब्दांचा वाहतो
पायाखाली चालताना
सडा फुलांचा सांडतो
तुझ्या स्पर्शातच जणू
बाण विजेचा लागतो
तुझ्या केसातच जणू
चंद्र आधार मागतो
तुझा विरहग भारी
सये सोसवेना मला
तुझ्या आठवणी घुसवी
माझ्या काळजात भाला
तुझा विरहग सखे
माझे काळीज फाडतो
विरहाचा प्रत्येक क्षण
अश्रू माझ्या डोळ्यात सांडतो
सोबतीत तुझ्या क्षणात
पुरे आयुष्य मी जगतो
विरहाच्या एका क्षणात
पुन्हा पुन्हा मी मरतो
माझ्या काव्यातून सखे
मी तुझे रुप साकारतो
जणू तुझ्या रुपाची प्रतिमा
माझ्या ह्रदयात उभारतो
सांगून व्य्था ही ह्रदयाची
प्रेम व्यक्त मी करतो
सखे नीट विचार कर पुन्हा
काळ हा असाच सरतो....
काळ हा असाच सरतो.....

(मीच माझा असा एकटा!-काव्यसंग्रह)
रवि विश्वासराव (कवी)