चारोळी तुझी माझी

तुझा होकार आला

आणि आनंद ओसंडून वाहू लागला…
साऱ्या विश्वाचा पसारा विसरून
चंद्र हि चांदणी जवळ हात मागू लागला….

चंद्राची जशी चांदणी आणि
सूर्याची जशी किरण
तुझ्याशिवाय मी म्हणजे
प्रेताशिवाय जसं सरण….

तुझ्या डोळ्यातलं पाणी पाहून
माझ्याही डोळ्यात पाणी साटत…
आणि मग नकळत आपल्या
आकाशाच हृदयही फाटत….

तू तुळशीला घातलेलं पाणी
माझ्या डोळ्यातून वाहत होतं….
माझ्या मनातल दुखं
तुझ्या तुळशीला हि कळत होतं…

प्रेम करायचा विचार केला कि
मन भरकटल्यासारख वागतं
कोणाला कधी कळल तर...
या भीतीपोटी नेहमी एकांतात जगतं

-: कवी रवी विश्वासराव
(मी आणि तू - चारोळी संग्रहातून साभार)